Ξεκίνησε με την πρόθεση να γίνει μια συνέντευξη για την τέχνη, τη δημιουργία και τι προσφέρει και κατέληξε σε μια κουβεντούλα με βιώματα και καταθέσεις ψυχής. Αφορμή για τη συνέντευξη αποτέλεσε η Έκθεση Κοσμημάτων, Κατασκευών και Βιτρό που λειτουργεί στο αρχοντικό Σαράφογλου και περιέχει δημιουργίες των μαθητών των ομώνυμων τμημάτων της ΚΕΠΑ του Δήμου Βέροιας.
Στη συζήτηση- συνέντευξη συμμετέχουν οι δυο δασκάλες της ΚΕΠΑ Τάσα Γκανίδου που διδάσκει κατασκευή κοσμημάτων και Τάνια Τζήμα που διδάσκει κατασκευή βιτρό, καθώς και δυο μαθήτριες των Τμημάτων οι Στέλλα Λάσπα και Ματούλα Παπαζήση.
-Για να σας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, πέστε μας τι σπουδές έχετε κάνει πάνω στο αντικείμενο που διδάσκετε;
Τάνια Τζήμα: Σπούδασα σε Σχολή Βιτρό στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια δούλεψα πάνω σ΄ αυτό ως επαγγελματίας. Παράλληλα εργάζομαι στο Νοσοκομείο Βέροιας ως νοσηλεύτρια.
Τάσα Γκανίδου: Έκανα σπουδές στην κατασκευή και σχεδιασμό κοσμήματος καθώς και εκτίμηση πολύτιμων λίθων.
-Τι ήταν αυτό που σας έσπρωξε προς την κατεύθυνση αυτή;
Τάσα Γκανίδου: Το σχολείο. Αρχικά καταπιανόμουν με κατασκευές. Από ένα σχετικό μάθημα που είχαμε στο σχολείο έκανα μια κατασκευή που είχε βραβευτεί κιόλας τότε, σ΄ έναν σχολικό διαγωνισμό. Βοήθησε και η «ιδιοτροπία», η «τρέλα» να θέλω να φοράω περίεργα και ασυνήθιστα πράγματα που να μην τα έχει άλλος. Επειδή δεν μπορούσα να αγοράσω ακριβά ρούχα κατέληξα να κάνω αυτό που μπορούσα. Κοσμήματα. Μάλιστα το πρώτο κόσμημα που έκανα ήταν από την εξαέρωση του καλοριφέρ του σπιτιού μας και την…έψαχνε ο μπαμπάς μου μετά. Αργότερα όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο μου έκαναν δώρο οι γονείς μου την εγγραφή και τη φοίτηση σε ιδιωτική σχολή. Κι έτσι ξεκίνησα, αφού βέβαια παράτησα τη σχολή που είχα εισαχθεί.
Τάνια Τζήμα: Είχα πάντα την τάση να ζωγραφίζω. Στην Α’ Λυκείου όταν ο καθηγητής των καλλιτεχνικών μας έδειξε το ψευδοβιτρό που ήταν ένα χαρτόνι με ζελατίνη και μας εξήγησε ότι γίνεται με τζάμι και καλάϊ, «κόλλησα». Αυτό ήταν! Αποφάσισα να μάθω περισσότερα και τελικά να ασχοληθώ με τα βιτρό.
-Τι είναι για σας αυτού του είδους η τέχνη;
Τάνια Τζήμα: Είναι κάτι ξεχωριστό. Σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου δεν δείχνω υπομονή. Υπομονή έχω στη νοσηλευτική πάνω στον ασθενή και στις καλλιτεχνικές δημιουργίες. Όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται. Με βοηθά να ξεφύγω από την καθημερινότητα. Είναι η χαλάρωσή μου.
Τάσα Γκανίδου: Είναι γενικώς μια άσκηση υπομονής και επιμονής. Αν μιλήσω για μένα θα πω ότι είμαι υπομονετικά επίμονη. Και το έχω εξασκήσει μέσα από αυτή τη διαδικασία. Δεν ήμουν έτσι. Αρχικά άρχισε απλά μ΄ έναν ενθουσιασμό και στην πορεία εξελίχθηκε. Κατάλαβα ότι καλλιεργούμαι και εσωτερικά κι αυτό μου άρεσε. Και συνεχίζεται…Δεν έχει τέλος.
Εσείς κ. Λάσπα και κ. Παπαζήση πως μάθατε για τα τμήματα αυτά και πως ήταν η πρώτη σας επαφή;
Στέλλα Λάσπα: Φοιτούσαν τα παιδιά μου σε άλλα τμήματα της Στέγης και είχα σχηματίσει μια πρώτη ιδέα. Όταν ήρθε ο καιρός που μπορούσα να φοιτήσω, ρώτησα τις λεπτομέρειες και έτσι αποφάσισα να συμμετέχω στα τμήματα του κοσμήματος και του βιτρό.
Ματούλα Παπαζήση: Παρακολούθησα και τα τρία τμήματα. Η Τάνια ήταν φίλη μου, πηγαίναμε μαζί στο τένις και εκεί μ΄ ενημέρωσε γι΄ αυτό που γίνεται στη Στέγη. Δεν είχα καμιά σχέση με τα καλλιτεχνικά… Είμαι του αθλητισμού. Ωστόσο είμαι πολύ ευχαριστημένη και χαρούμενη που το έκανα.
-Όταν ολοκληρώνεται ένα έργο σας πως νιώθετε;
Ματούλα Παπαζήση: Κατ΄ αρχήν δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι δικό μου. Ότι το έκανα εγώ. Είναι το δημιούργημά μου, η ψυχή μου. Αν δεν το κάνεις δεν μπορείς να το νιώσεις. Σου βγάζει πολλά συναισθήματα. Ό,τι και να πούμε είναι λίγο…
Στέλλα Λάσπα: Ικανοποίηση και ενθουσιασμό,. Δεν πιστεύεις ότι είναι φτιαγμένο από σένα. Είναι το «παιδί σου», το αγαπάς, το προσέχεις, νιώθεις περήφανη γι΄αυτό. Σου βγάζει θαυμασμό. Όχι για τον εαυτό σου. Γι΄ αυτό που έχεις μπροστά σου. Κάθεσαι και το κοιτάς. Ψάχνεις ατέλειες. Αλλά ακόμα κι αν τις βρεις, στο τέλος τις αγαπάς κι αυτές. Γίνεσαι όπως ένα παιδάκι στην Α΄ Δημοτικού. Που ξεκινά μαθαίνοντας να πιάνει το μολύβι, να τραβά απλές γραμμούλες και μετά από λίγες εβδομάδες μαθαίνει να γράφει και να διαβάζει.
– Τάσα και Τάνια. Τι απήχηση έχουν τα μαθήματα;
Τάνια Τζήμα: δεν υπάρχει η απήχηση που θα θέλαμε, γιατί κακά τα ψέματα το βιτρό είναι ακριβό. Πέραν αυτού όμως υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τι είναι. Τους είναι άγνωστο. Ακόμα ανασταλτικός παράγοντας είναι η χρήση τζαμιού. Πολλοί το φοβούνται. Ωστόσο όλοι όσοι έρχονται, μετά από λίγο αποβάλλουν το φόβο γιατί μαθαίνουν πώς να χρησιμοποιούν τα εργαλεία και πώς να πιάνουν το τζάμι σωστά.
Τάσα Γκανίδου:Το κόσμημα έχει μεγάλη απήχηση γιατί τα υλικά του είναι πιο φθηνά, πιο απλά και είναι πιο εύκολο. Ύστερα ένα κόσμημα για να γίνει όμορφο δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι ακριβό ή δύσκολο. Και είναι πιο πρακτικό. Μπορείς εύκολα να το φορέσεις ή να το δωρίσεις.
Νικολέττα Φλιάταρη