Το δέντρο από τον καρπό του φαίνεται…
Καλές κι εκλογές, χορτάσαμε κι απ’ αυτές και τα αποτελέσματα σχεδόν μια απ’ τα ίδια. Αν τελικά θα έχουμε μια κυβέρνηση συνευθύνης, σαν αυτή που επιδιώκει το ΠΑΣΟΚ, έστω και χωρίς τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, δε θα έχει ίσως και μεγάλες διαφορές το σχήμα που θα προκύψει, από την κυβέρνηση Παπαδήμου.
Τα προδιαγεγραμμένα θα εφαρμοστούν ούτως ή άλλως ως προς τις δεσμεύσεις της χώρας μας απέναντι στους δανειστές. Τότε προς τι αυτή η σπατάλη χρόνου, πόνου και πακτωλού χρημάτων για τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις που έλαβαν χώρα τον τελευταίο ενάμισι μήνα;;; Ο κόσμος που έδωσε δύναμη στα δύο μεγάλα κόμματα, αποδεδειγμένα είχε δύο μεγάλα κίνητρα: Αφενός να διασφαλίσει την παραμονή της χώρας στο ευρώ και αφετέρου να τιμωρήσει τα κακώς κείμενα της τελευταίας 40ετίας των πάλαι ποτέ κραταιών του δικομματισμού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μη εξετάζοντας εν πολλοίς τις συνολικότερες θέσεις των κομμάτων που ψήφισε, πέραν της οικονομίας και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ.
Εν έτει 2012, στην Ελλάδα που αποτελεί ιστορική συνέχεια της Πατρίδας του φωτός, και του πολιτισμού 6000 ετών και όχι του προϊόντος του Γαλλικού Διαφωτισμού, όπως ισχυρίζονται διακεκριμένες φωνές της κεντροαριστεράς, καθίσταται επιτακτική ανάγκη – λένε – η προστασία των θρησκευτικών μειονοτήτων, στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των λαών. Ευχαρίστως να κάνουμε τζαμί για τους φιλοξενούμενους μουσουλμάνους, για να μην καταπιέζονται, ασχέτως αν δεν μας καίγεται καρφί για τα δικαιώματα των Χριστιανών που καταπιέζει και ακόμα κατασφαγιάζει το Ισλάμ, σε χώρες της Ανατολής.
Ευχαρίστως να κάνουμε σταδιακό αφοπλισμό για να συσφίξουμε σχέσεις φιλίας με τα αδέλφια μας τους Τούρκους. Ασχέτως αν ακόμα δεν αναγνωρίζεται η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και οι Τούρκοι πάντοτε είχαν και έχουν επεκτατικό δόγμα. Ευχαρίστως να βρούμε μια κοινώς αποδεχτή λύση στο Σκοπιανό, ασχέτως αν χαρτογραφείται Σκοπιανο – Αλβανικό «κράτος» με το όνομα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» που φτάνει μέχρι τη Λάρισα από τους βόρειους γείτονες.
Είμαστε για κάποιους, μάλλον βιολογικά – καταναλωτικά όντα και η ευτυχία μας εξαντλείται στην οικονομική μας εξασφάλιση και στην ελεύθερη έκφραση των ενστίκτων μας. Εκεί και η «σωτηρία» μας! Να μη γκρινιάζουμε συνεπώς όταν σε αυτή τη ζωή δρέπουμε τους καρπούς των επιλογών μας… Η κρίση δεν είναι οικονομική. Είναι πρωτίστως πνευματική!