Συνέντευξη του Προέδρου της ΓΕΣΑΣΕ στα «Ε»
Με το σύνθημα επιστροφή στη γη και αγάπη στα προϊόντα που αυτή παράγει, ο Θεόδωρος Παπακωνσταντίνου – Πρόεδρος της ΓΕΣΑΣΕ, παραγωγός και ο ίδιος, ξετυλίγει τις σκέψεις του σε μια σύντομη αλλά περιεκτική συνέντευξή του στα «Ε», ερμηνεύοντας τα… «σημεία των καιρών», με την απαξίωση των αγροτικών προϊόντων, το ρόλο αλλά και την προοπτική των αγροτικών συνεταιρισμών, των διαφόρων κινημάτων διακίνησης φθηνών προϊόντων και άλλων παραγόντων που συν-διαμορφώνουν το σύγχρονο τοπίο της επαγγελματικής δράσης του αγρότη, περιγράφοντας μια άλλη φιλοσοφία – όπως ο ίδιος προτάσσει – και στάση ζωής για τον παραγωγό του μέλλοντος, ορμώμενη ωστόσο από τη σοφία και την απλότητα του παραδοσιακού παρελθόντος των αξιακών δομών της ελληνικής οικογένειας, της ιστορίας και εν τέλει του ίδιου μας του πολιτισμού.
Πως σχολιάζετε τις διάφορες κινήσεις διακίνησης φθηνών, αγροτικών κυρίως προϊόντων, τόσο στην Ημαθία, όσο και πανελλαδικά, που πρόσφατα λαμβάνουν χώρα, αρχής γενομένης με το λεγόμενο «κίνημα της πατάτας»;
Τα κινήματα των λεγόμενων φθηνών αγροτικών προϊόντων, όπως το γνωστό κίνημα της πατάτας, σίγουρα αποτελούν ένα … «θαύμα» των ημερών. Τα θαύματα όμως κρατάνε δυστυχώς, συνήθως, τρεις μέρες. Από εκεί και πέρα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα πολύ πιο οργανωμένα, σωστά και πρακτικά μέσα από έναν σύγχρονο και δόκιμο σχεδιασμό, ώστε να πετύχουμε το ζητούμενο που δεν είναι άλλο από τη συνέπεια, τη διάρκεια και το κοινό όφελος παραγωγού – καταναλωτή.
Στηρίζετε ωστόσο αυτές της πρωτοβουλίες; Άλλωστε στο «χορό» από την 1η Απριλίου μπαίνει και η Ένωση Νέων Αγροτών Ημαθίας στο χώρο των εγκαταστάσεων της λαχαναγοράς της Κουλούρας.
Σαφώς και στηρίζουμε κάθε τέτοια θετική πρωτοβουλία αλλά επιμένω ότι μας ενδιαφέρει η οργάνωση και η διάρκεια. Και μιλώ για εφικτά πράγματα. Χρειαζόμαστε σήμερα μια οργανωμένη παρέμβαση που μπορεί και πρέπει να ξεκινήσει στη βάση Α/θμιων Συνεταιρισμών. Είτε μέσα από τη μετατροπή των παλιών σχημάτων σε Α/θμιους, είτε μέσα από την δημιουργία καινούργιων, κάτι που σίγουρα θα ευοδωθεί και με την εφαρμογή του νέου νόμου. Θέλουμε δηλαδή ισχυρούς αγροτικούς συνεταιρισμούς και τη λειτουργία οργανωμένων καταναλωτικών συνεταιρισμών, ώστε να παίρνουμε, για παράδειγμα, σταθερά την πατάτα της Δράμας στα… 35 λεπτά και να είμαστε όλοι κερδισμένοι. Να αποφύγουμε το πρόσκαιρο φαινόμενο των ημερών – «όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε» – που τώρα ο καταναλωτής την παίρνει στα 25 λεπτά και μετά από λίγο, όταν αυτό «ξεφουσκώσει» θα την παίρνει στα 70 – 80 λεπτά. Υποδομές για κάτι τέτοιο υπάρχουν και υπερ-περισσεύουν μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις. Αναφερόμενος στο ροδάκινο για παράδειγμα, στην Ημαθία σήμερα έχουμε πληθώρα ψυκτικών εγκαταστάσεων, κτιρίων με πολλά διαλογητήρια. Μας λείπει όμως μεθοδολογία, οργάνωση, τμήματα marketing, καινοτόμες προτάσεις και εν κατακλείδι μια άλλη φιλοσοφία, στάση ζωής, γενικότερα στην ενασχόλησή μας με τη γη. Επιστροφή και αγάπη στην ίδια μας τη γη δηλαδή.
Πως ορίζεται για εσάς αυτή η φιλοσοφία και ποιοι μπορεί να είναι οι καρποί που αυτή θα αποδώσει στην αγροτιά του μέλλοντος;
Δεν είναι τυχαίο ότι από παλιά οι άνθρωποι της υπαίθρου ήταν αυτοί που παρήγαγαν πολιτισμό – και δεν εννοώ το φολκλόρ που βλέπουμε σήμερα στις πλατείες των χωριών με τα χορευτικά συγκροτήματα, ασχέτως αν κι αυτά χρειάζονται. Εννοώ κάτι βαθύτερο.
Τα δημοτικά τραγούδια για παράδειγμα έβγαιναν από τους ανθρώπους της υπαίθρου. Η διατροφή των γιαγιάδων μας με τον ξυλόφουρνο που άναβε για να ταϊσει και τη γειτονιά ήταν μια κουλτούρα που σήμερα λείπει.
Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε. Δεν αγαπάμε τη γη και τα προϊόντα της. Έβλεπα τη μάνα μου να φουρνίζει την πίτα για την οικογένεια αλλά και τα παιδιά της γειτονιάς μου και αυτό ήταν πολιτισμός. Έβλεπα τον πατέρα μου στο χωράφι να φροντίζει τα δέντρα του όπως φρόντιζε και εμένα, που καθάριζε με τα χέρια του τα αγριόχορτα, τα ζιζάνια για να προστατέψει το φυτό και τους καρπούς του και αυτό ήταν πολιτισμός.
Το να ευλαβείσαι το προϊόν που παράγεις είναι πολιτισμός. Αυτό σε κάνει αγρότη.
Πως θα μπορέσετε να προσελκύσετε σήμερα την ελληνική νεολαία, ώστε να ασχοληθεί με το χωράφι; Η ανεργία είναι υψηλή και οι μετακλήσεις αλλοδαπών εργατών γης, δε συμφέρουν πλέον τον κλάδο σας.
Η νεολαία θα πρέπει να καταλάβει το εξής. Η γεωργία είναι αγάπη στη γη και όχι αγγαρεία. Σε αυτή τη βάση ξεκινάμε μια καμπάνια την ερχόμενη εβδομάδα από τον Έβρο μέχρι την Ιεράπετρα που στηρίζεται ακριβώς σε αυτή τη φιλοσοφία. Είναι πάρα πολλά πράγματα αυτά που πρέπει να δουν οι νέοι μας για να εργαστούν. Πρέπει να ξεκινήσουν από εργάτες γης, έπειτα να γίνουν καλλιεργητές και έπειτα ιδιοκτήτες. Θα πρέπει όμως να είναι άνθρωποι της προσφοράς, για να γίνουν παραγωγοί και αληθινοί συντελεστές της σύγχρονης οικονομίας. Δεν μπορεί σήμερα να θεωρείται, για παράδειγμα, συντελεστής της οικονομίας ο ασφαλιστής και όχι ο παραγωγός.
Κωστής Χαλάτσης