Με αφορμή την αυτοχειρία του 15χρονου στον Π. Πρόδρομο θέλω να σταθώ στην συμπεριφορά των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας και κατά κύριο λόγο στην ηλεκτρονική ενημέρωση.
Είναι γνωστός εδώ και πολλά χρόνια ο κανιβαλισμός και η ανθρωποφαγία στα οποία επιδίδονταν και συνεχίζουν να το κάνουν οι «συνάδελφοι» δημοσιογράφοι των Αθηνών. Με τον ερχομό του ίντερνετ και την ταχύτητα μετάδοσης της είδησης αυξήθηκε στο έπακρο ο ανταγωνισμός.
Ήθελα να πιστεύω ως άνθρωπος που γράφει δημόσια (αυτό σημαίνει η λέξη δημοσιογράφος), ότι πρώτο μου μέλημα είναι να υπηρετώ την αλήθεια, δεύτερον να στηλιτεύω και να κρίνω ή κατακρίνω συμπεριφορές και όχι πρόσωπα και τρίτον να προσέχω εξαιρετικά ποιές λέξεις χρησιμοποιώ.
Να μην είναι υπερβολικές υπέρ του δέοντος και να αποτυπώνουν σωστά το συμβάν.
Δυστυχώς είδα και σε Περιφερειακά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας να ακολουθούν τις μεθόδους της αθηνοκεντρικής συμπεριφοράς. Πίστευα ότι αυτού του είδους ο εκμαυλισμός στις μικρές κοινωνίες είναι απειροελάχιστος.
Επί παραδείγματι, η λέξη «σοκ» έχει γίνει καραμέλα που την γράφουμε με πολύ μεγάλη ευκολία, μόνο και μόνο για μερικά κλικ παραπάνω.
Όταν όμως έρθει είδηση η οποία κυριολεκτικά προκαλεί σοκ, τότε πως θα πρέπει να την περιγράψουμε;
Οι υπερβολές την ώρα που μιλάμε μεταξύ μας είναι και θεμιτές και συνηθισμένες. Όχι όμως στον δημόσιο λόγο.
Εκεί η κάθε μας λέξη πρέπει να ζυγίζεται σωστά. Είναι υποχρέωσή μας. Και επειδή δεν την κρατάμε έχουμε αυτήν την απαξιωτική συμπεριφορά από τους πολίτες.
Φτάνει επιτέλους αυτή η κατρακύλα! Είναι και κάποιες αξίες στη ζωή μας που δεν εξαγοράζονται για όλο το χρυσάφι του κόσμου.
Ας αναρωτηθούν αυτοί που κάνουν αυτού του είδους δημοσιογραφία ότι στο τέλος αυτό που θα μείνει για να μας θυμούνται, είναι η αξιοπρέπειά μας και το καλό μας όνομα. Αυτά θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας και στους νέους.
Λυπάμαι αφάνταστα για τις γενιές που γαλουχήσαμε…
Αποτύχαμε οικτρά. Και δυστυχώς συνεχίζουμε με αμείωτους ρυθμούς!!!
Νικολέττα Αντωνοπούλου Φλιάταρη