19 Νοεμβρίου 1979
44 χρόνια πριν, στις 19 Νοεμβρίου του 1979. πλημμύρες έπληξαν την περιοχή της Πέλλας και της Ημαθίας, με τρεις νεκρούς στο Λιποχώρι της Σκύδρας και ανυπολόγιστες ζημιές σε υποδομές, ζωικό και φυτικό κεφάλαιο, επιχειρήσεις και σπίτια.
Για μια εβδομάδα έβρεχε καταρρακτωδώς μέχρι που έσπασε το φράγμα του Άγρα στην Έδεσσα.
Αποτέλεσμα; Τα ορμητικά νερά πλημμύρισαν την περιοχή και παρέσυραν ό,τι έβρισκαν στην πορεία τους.
Ο κάμπος καλύφτηκε από νερό και όσοι ζούσαμε τότε στην περιοχή, θυμόμαστε τους ανθρώπους πάνω σε σκεπές να προσπαθούν να σωθούν.
Ολόιδιες εικόνες δηλ. με τις σημερινές στον κάμπο της Θεσσαλίας.
9-11 Δεκεμβρίου
«Η πλήξασα την Βέρροιαν και την Επαρχίαν μας συμφορά» (ΑΣΤΗΡ ΒΕΡΡΟΙΑΣ 1935).
Με αυτόν τον τίτλο η «αρχαιοτέρα των εν Βερροία εφημερίδων» στο φύλλο της 12ης Δεκεμβρίου 1935 περιγράφει τη θεομηνία που έπληξε την Βέροια.
Από την Κυριακή 9 έως και την Τρίτη 11 Δεκεμβρίου αρχίζει ισχυρότατη βροχόπτωση. Το αποτέλεσμα ήταν να φουσκώσουν τα νερά του Τριποτάμου αποκτώντας μια πρωτόγνωρη ορμή και να παρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους. Από όλα τα γεφύρια που υπήρχαν κατά μήκος του καταστράφηκαν ολοσχερώς. Μόνη που απέμεινε όρθια, μολονότι υπέστη σημαντικές καταστροφές, ήταν η γέφυρα Καραχμέτ, η οποία σώζεται μέχρι σήμερα.
Ταυτόχρονα παρασύρθηκαν σπίτια, άλλα κτίσματα και πολλές επιχειρήσεις, οι οποίες υπήρχαν δίπλα στην κοίτη του, εκμεταλλευόμενες την ενέργεια του νερού του ποταμού.
Αυτά για την ιστορία. Τα στοιχεία της οποίας οφείλουμε να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε
Όπως ας πούμε για τις τόσο δυσοίωνες (ουσιαστικά τρομακτικές) προβλέψεις των ειδικών επιστημόνων για την κλιματική αλλαγή.
Πάντα συνέβαιναν και συμβαίνουν πλημμύρες. Πάντα «πέρασαν» και θα έρχονται καύσωνες. Η διαφορά του σήμερα με το παρελθόν είναι πως τσιμεντοποιήσαμε τα πάντα και αφήσαμε ελάχιστους χώρους ελεύθερους. Χωρίς χώμα, χωρίς δένδρα. Μπαζώσαμε ρέματα εμποδίζοντας τα νερά να ρέουν στις κοίτες τους.
Με λίγα λόγια αλλάξαμε το μικροκλίμα της κάθε περιοχής μπας και χορτάσουμε την απληστία μας. Με την αλλαγή του μικροκλίματος άρχιζε να αλλάζει και το κλίμα, κάνοντας την αίσθηση της ζέστης, τους καλοκαιρινούς μήνες, δυσάρεστη. Έτσι μπήκαν τα κλιματιστικά. Δροσιά μέσα, αλλά όλος ο καυτός αέρας έξω. Στα τσιμέντα και την άσφαλτο. Συνεπώς άρχισαν τις.. επισκέψεις και οι αφόρητοι πλέον καύσωνες.
Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαμε να τα ονομάσουμε κλιματική αλλαγή. Συνετέλεσαν βέβαια σε μεγάλο βαθμό και η ανάπτυξη της βιομηχανίας και των ενεργοβόρων επιχειρήσεων.
Αν το σκεφτούμε έτσι απλά, κοιτάξουμε τα γεγονότα του παρελθόντος, τότε μπορούμε να διορθώσουμε πολλά χωρίς ιδιαίτερα κόστη. Αρκεί ο καθένας μας να βάλει το χεράκι του όπου και όπως μπορεί.
Προλαβαίνουμε. Αν δε, αλλάξουν πολιτικές ως προς το περιβάλλον και οι κυβερνήσεις όπου γης, η διάψευση των επιστημόνων θα είναι ηχηρότατη…
Νικολέττα Φλιάταρη