19 -20 Ιουνίου 2015, προβολές ταινιών
• 19/6 whiplash_ χωρίς μέτρο
Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Ντάμιεν Σαζέλ με τους: Μάιλς Τέλερ, Τζέι Κέι Σίμονς, Πολ Ράιζερ
Ο νεαρός Άντριου είναι ένας φιλόδοξος ντραμίστας της τζαζ που φοιτά σε ένα απαιτητικό μουσικό σχολείο. Ανάμεσα σ’ αυτόν και μια σπουδαία μελλοντική καριέρα στέκεται ο Τέρενς Φλέτσερ, ένας τελειομανής και απίστευτα απαιτητικός καθηγητής που τον σπρώχνει στα όριά του.
Συνοπτική κριτική
Τρία Όσκαρ (Β’ Αντρικού Ρόλου, Μοντάζ και Ηχητικό Μιξάζ), Χρυσή Σφαίρα β΄ ρόλου και Μεγάλο Βραβείο στο Σάντανς για ένα εκρηκτικό μουσικο-κινηματογραφικό σόλο. Με ένα αριστοτεχνικό μοντάζ και ένα στακάτο σκηνοθετικό ρυθμό, ο Ντάμιεν Σαζέλ μπορεί να δικαιώνει την προτεσταντική οδό του πόνου προς το χάπι εντ κάθε success story, καταφέρνει όμως να χωρέσει σ’ αυτό το up beat ανέβασμα στο Γολγοθά εύστοχες παρατηρήσεις για το αληθινό καλλιτεχνικό πάθος, την αμερικανική κοινωνία της ανταγωνιστικότητας και τη νοσταλγική προσκόλληση σε κενούς μύθους. Για να το κάνει, τραβά την πλοκή και τους χαρακτήρες στα δραματικά τους άκρα, επιστρατεύοντας ακόμα και εύκολες μελοδραματικές συμπτώσεις. Παραδίδει όμως ένα απόλυτα feelgood και ακαταμάχητα μελωδικό δράμα χαρακτήρων, σημείο αναφοράς για το μοντέρνο ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά.
Ώρα 21.00, παλιά εβραική συνοικία , είσοδος ελεύθερη
• 20/6 Les choristes _ τα παιδιά της χορωδίας
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κριστόφ Μπαρατιέ (Kristophe Barratier)
ΧΩΡΑ: Γαλλία Ελβετία, Γερμανία 2004 ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 95΄έγχρωμο
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Φρανσουά Γκιογκάν ΜΟΝΤΑΖ: Ιβ Ντεσάμπ (Yves Deschamps)
ΜΟΥΣΙΚΗ: Μπρουνό Κουλέ (Bruno Coulais) ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Κάρλο Βαρίνι (Carlo Varini), Ντομινίκ Ζεντίλ (Dominique Gentil), Ζαν Ζακ Μπουόν (Jean-Jacques Bouhon)
ΣΕΝΑΡΙΟ: Κριστόφ Μπαρατιέ, Philippe Lopes-Curval ΣΚΗΝΙΚΑ: Φρανσουά Σοβό
ΠΑΙΖΟΥΝ: Ζεράρ Γινιό (Gérard Jugnot), Φρανσουά Μπερλεάν (François Berléand), Ζακ Περίν (Jacques Perrin), Καντ Μεράντ (Kad Merad), Ζαν-Μπατίστ Μονιέ (Jean-Baptiste Maunier), Μαρί Μπιουνέλ (Marie Bunel), κ.α.
Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Γαλλικού Κινηματογράφου της Αθήνας
Υποψήφια για ΟΣΚΑΡ (Καλύτερης ξένης ταινίας 2005, Τραγουδιού).
ΚΑΙ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ: Ο Κλεμέντ Ματιέ (Ζεράρ Γινιό), ένας άνεργος δάσκαλος μουσικής, βρίσκει δουλειά ως επιτηρητής σε ένα σωφρονιστικό οικοτροφείο ανηλίκων. Εκεί, μένει έκπληκτος από τη σκληρή πραγματικότητα της σχολικής ρουτίνας και κυρίως, από τις ακραίες και αναποτελεσματικές μεθόδους που μέχρι τώρα εφάρμοζε ο διευθυντής Ρασίν (Φρανσουά Μπερλάν). Ο Ματιέ αποφασίζει να αρχίσει έναν αγώνα για να προσφέρει μια πνοή αλλαγής στο αυστηρό ίδρυμα, διδάσκοντας στους μαθητές του τη μαγεία και τη δύναμη της μουσικής, αλλάζοντας έτσι τις ζωές τους για πάντα…
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Κριστόφ Μπαρατιέ είναι μία διαχρονική ιστορία για την παιδική ηλικία: η απόγνωση και η σκληρή προσπάθεια, τα τρυφερά μυστικά και οι φάρσες, όπως τα ζει μια ατίθαση ομάδα παιδιών που αγωνίζονται να επιβιώσουν σε έναν αμείλικτο κόσμο γεμάτο κανονισμούς, περιορισμούς και τιμωρία. Στην ταινία παρελαύνουν ταλαντούχα παιδιά, με την ενίσχυση – πίσω από τις κάμερες – μιας παιδικής χορωδίας υπό τις οδηγίες του Μπρουνό Κουλέ (“Πορφυρά Ποτάμια”, “Ιμαλάια”, “Μικρόκοσμος”) 1948.
Ο ΖΑΝ ΠΕΡΙΝ ΓΙΑ ΤΗ ΤΑΙΝΙΑ
Ένα σημείωμα… “Οι εικόνες που σχετίζονται με την παιδική μας ηλικία, με τα αρχέγονα συναισθήματά μας, μάς είναι οικείες. Αργότερα στο χρόνο, μέσω των αναμνήσεων από τις εμπειρίες μας όταν μαθαίναμε τη ζωή, η καθολική σημασία των εικόνων αυτών αποκτά νόημα – τίποτα δεν ήταν τόσο αθώο τελικά. Εφήμερες χαρές και απαρηγόρητα δάκρυα – τα πάντα περνάνε, όμως τίποτα δε σβήνεται. Και αν μία μουσική νότα, ένα τραγούδι, μία μελωδία τυχαίνει να συνδέεται με αυτές τις μακρινές εικόνες, η σφραγίδα τους είναι σίγουρα πιο έντονη. Αυτό είναι που βρήκα τόσο συγκινητικό στο σενάριο του Κριστόφ Μπαρατιέ. “Les Choristes”. Ένα αυστηρό οικοτροφείο, απείθαρχα παιδιά, μία χορωδία που τα φέρνει κοντά το ένα στο άλλο – όλα συνεισφέρουν σε κάτι που είναι μία έξοχη αναπαράσταση της παιδικής ηλικίας σαν σύμβολο.”
Ζακ Περίν, παραγωγός και πρωταγωνιστής
Ώρα 21.00, παλιά εβραική συνοικία , είσοδος ελεύθερη