Στο χώρο της συλλογικότητας “Το Πυθάρι” στη Νάουσα έγινε ενημέρωση από το γιατρό και συγγραφέα Μόδη Γούναρη,πρωτεργάτη για την ίδρυση του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης,ενώ ακολούθησε και συζήτηση για τη δυνατότητα δημιουργίας αντίστοιχης δομής και στην πόλη της Νάουσας.
Αναφέρθηκε στον τρόπο λειτουργίας του Κοινωνικού Ιατρείου, το οποίο “προσφέρει σε μόνιμη βάση, χωρίς καμιά απολύτως οικονομική επιβάρυνση για τους προσερχόμενους, πρωτοβάθμια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους ανεξαιρέτως τους ανασφάλιστους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους, Έλληνες και αλλοδαπούς, επιδιώκοντας και πιέζοντας την πολιτεία να εξασφαλίζει δωρεάν και την αναγκαία κατά περίπτωση, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη, νοσηλεία και αποκατάσταση”.
Ο κ. Γούναρης ανέφερε ότι σήμερα μετά από 16 μήνες λειτουργίας του Κοινωνικού Ιατρείου 230 γιατροί μαζί με τους εξωτερικούς συνεργάτες τους εργάζονται πρωί και απόγευμα παρέχοντας τις υπηρεσίες τους σε εκατοντάδες ασθενείς,ενώ και το φαρμακείο του ιατρείου καλύπτει πλήρως τις ανάγκες τους.
Όλοι οι πόροι του ιατρείου προέκυψαν από πολίτες,συλλόγους και κινήσεις,ενώ δε δέχτηκαν χρηματοδότηση ούτε από το Δήμο ούτε από κανένα άλλο κρατικό φορέα.Το εγχείρημά τους είναι και πολιτικό,εφόσον στόχος τους είναι παράλληλα να ενημερώνουν και να αφυπνίζουν τους πολίτες σχετικά με την κατάσταση στον τομέα της Υγείας και τις τεράστιες ευθύνες του κράτους να στερεί από τους πλέον αδύναμους οικονομικά το δικαίωμα της περίθαλψης.Αναδεικνύουν τα αίτια του προβλήματος στο χώρο της Υγείας έχοντας την επίγνωση ότι οι συγκεκριμένες δομές ούτε μπορούν ούτε όμως και πρέπει να υποκαταστήσουν τις υποχρεώσεις του κράτους απέναντι στον πολίτη.
Ας περάσουμε όμως σε ότι αφορά την περιοχή μας.Κατηγορία κοινωνικών ιατρείων αποτελούν και τα Δημοτικά Ιατρεία.Στην πόλη της Βέροιας θεωρούμε τύχη ότι υπάρχει και μάλιστα στο κέντρο της πόλης.Θα έπρεπε όμως υπό τις παρούσες συνθήκες της πρωτοφανούς ανθρωπιστικής κρίσης στον τόπο μας να λειτουργεί για όλους ανεξαιρέτως τους ανασφάλιστους και ανήμπορους πολίτες παρέχοντας τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες.Υπάρχουν δημοτικά ιατρεία στη χώρα που εξυπηρετούν εκατοντάδες πολίτες ξεπερνώντας οποιαδήποτε κωλύματα προκύψουν,με πληρότητα στις ειδικότητες των γιατρών,παρέχοντας τη δυνατότητα εργαστηριακών εξετάσεων,παραπέμποντας τους ασθενείς για ειδικές εξετάσεις στα νοσοκομεία,προσφέροντας φάρμακα και κατ’οίκον υπηρεσίες.Είναι απαραίτητο η λειτουργία και οι όποιες ως τώρα προσφερόμενες υπηρεσίες του Δημοτικού ιατρείου να προσαρμοστούν στις τωρινές ανάγκες των πολιτών.Το Δημοτικό ιατρείο για να έχει όντως κοινωνική προσφορά θα πρέπει να έλκει τους συμπολίτες μας και όχι να αποθαρρύνονται να προσέρχονται από την ελλιπή ενημέρωση,την καθυστέρηση της εξυπηρέτησης,την απροθυμία των συμμετεχόντων γιατρών και άλλους παράγοντες.Δεν είναι πιο ευαισθητοποιημένοι οι γιατροί των άλλων πόλεων απέναντι στις σοβαρότατες ανάγκες περίθαλψης των πολιτών που δημιούργησε το καταρρέον σύστημα Υγείας.Ούτε λιγότεροι οι άνθρωποι που χρειάζονται βοήθεια στην πόλη μας.Τα όποια εμπόδια σε μια προσπάθεια βελτίωσής του, δεν θα είναι παρά “προφάσεις εν αμαρτίαις” όταν το εγχείρημα γνωρίζουμε ότι πέτυχε, εφόσον ξεκίνησε,λειτουργεί και απευθύνεται σε χιλιάδες ανθρώπους σε κάθε γωνιά της χώρας.
Η αλληλεγγύη είναι αναγκαίο πλέον να μην εκφράζεται πίσω από κλειστές πόρτες αλλά ανοιχτά σε μια κοινωνία που οι ανάγκες επιβίωσής της συνδέονται και με την ανάγκη αφύπνισής της για αυτοοργάνωση και αντίσταση απέναντι στη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα.Οι φορείς της πόλης,ο ιατρικός σύλλογος και οι πολίτες της Βέροιας θα πρέπει να επιδιώξουν την όσο το δυνατό ουσιαστικότερη λειτουργία του Δημοτικού Ιατρείου άμεσα όσο άμεσες είναι και οι ανάγκες του κόσμου.
Οι συγκεκριμένες δομές εξάλλου έχουν αξία εφόσον λειτουργούν για την εξυπηρέτηση των πολιτών και όχι για δημόσιες σχέσεις και βραβεύσεις περιφερόμενες ως άδεια κιβώτια με φανταχτερό επικάλυμμα.Ακόμα μεγαλύτερη είναι η προσφορά τους όταν συνδέονται και με ευρύτερους πολιτικούς στόχους όπως το δικαίωμα στη δωρεάν περίθαλψη και την υποχρέωση του κράτους να το παρέχει σε όλους τους πολίτες χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς και διακρίσεις.