Δριμύτατη κριτική κατά της κυβέρνησης άσκησαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης μετά τη συνάντηση που είχαν με τους αγρότες. Ειδικότερα εστίασαν στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού, με αφορμή την άρνησή του να πραγματοποιήσει συνάντηση μαζί τους. Από κοντά και πολιτικά στελέχη της κυβέρνησης όπως ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Μάξιμος Χαρακόπουλος να συμφωνεί ως προς τη δικαιοσύνη των αιτημάτων τους, μολονότι ο ίδιος πάλι μετέφερε την άποψη του Αντώνη Σαμαρά o oο οποίος ζήτησε «να εξαντληθεί κάθε δυνατότητα στήριξής τους, αρκεί να μη θέτει σε δοκιμασία τη συνολικότερη προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας.»
Εν περιλήψει δηλαδή ο κ. Σαμαράς δήλωσε ότι αυτή τη στιγμή θα δοθούν μόνο αυτά που δεν θα έχουν επίπτωση στο οικονομικό πρόγραμμα της χώρας. Μένουν βέβαια τα θεσμικά τα οποία ωστόσο για να μην είναι πρόχειρα, βιαστικά, ανεδαφικά και εν τέλει αποτυχημένα, χρειάζεται ένας εύλογος χρόνος.
Με το δίκιο τους λοιπόν οι αγρότες στο σημείο αυτό παραπονούνται, λαμβάνοντας υπ΄όψιν ότι σε μια κατ΄εξοχή αγροτική χώρα και σε έναν κλάδο που είναι παραγωγικός και θα μπορούσε να γίνει πολύ περισσότερο, βοηθώντας έτσι και τη γενική οικονομική ανάκαμψη της χώρας, δεν έχουν γίνει παρά ελάχιστες αλλαγές επί τω βελτίω. Και αρκετές επί το χείρον. Όπως συνέβη ασφαλώς σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Ωστόσο διαβάζοντας κάποια άλλη επαγγελματική τάξη τα αιτήματά τους το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να χαμογελάσει πικρά ή στη χειρότερη περίπτωση να εκνευριστεί. Γιατί;
Ας αναφερθούμε σε κάποια από αυτά, συγκριτικά με όσα βιώνουν άλλες επαγγελματικές τάξεις εξίσου παραγωγικές, όπως φερ΄ειπείν οι μεταποιητές
Ζητούν οι αγρότες αύξηση της επιστροφής του φόρου πετρελαίου. Ποιος άλλος επαγγελματίας είχε αυτό το προνόμιο και γιατί να μην το έχει τώρα στα δύσκολα;
Ζητούν μείωση της ασφαλιστικής εισφοράς όταν όλοι γνωρίζουν ότι συγκριτικά π.χ.με τους ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ ουσιαστικά) υπάρχουν περιπτώσεις που πληρώνουν το 1/10 και ταυτόχρονα έχουν ή έστω είχαν καλύτερη παροχή υπηρεσιών.
Ζητούν να φορολογούνται οι αγρότες που συγκεντρώνουν εισόδημα πάνω από 40.000 ευρώ, όταν ο ελεύθερος επαγγελματίας θα φορολογείται από το πρώτο ευρώ που κερδίζει.
Ζητούν να μην μειωθούν κατά 30 ευρώ οι πενιχρές ειν΄αλήθεια, αγροτικές συντάξεις, αλλά να αυξηθούν και να μην κοπούν τα δώρα Χριστουγέννων – Πάσχα και το επίδομα άδειας. Ζητούν η αγροτική σύνταξη να δίνεται στα 60 για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες και όχι στα 67 που αποφάσισε η κυβέρνηση, όταν όλοι οι συνταξιούχοι έχουν υποστεί μειώσεις και αυξήσεις των ορίων ηλικία συνταξιοδότησης.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι είμαστε του δόγματος «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Ασφαλώς και δεν ισχύει σε καμιά περίπτωση αυτό, καθώς είναι πασιφανές πως όταν ο αγρότης έχει έσοδα αυτά διοχετεύονται κατά ένα μεγάλο μέρος στην εσωτερική και τοπική αγορά.
Όμως σε τόσο κρίσιμες εποχές δεν μπορεί οποιαδήποτε επαγγελματική τάξη να ζητά να αντιμετωπίζεται ως εκλεκτή.
Σαφώς και έχουν δίκιο όταν λένε ότι δεν έχουν χρήματα να ξεκινήσουν καλλιέργειες και οι τράπεζες έχουν κλείσει τις στρόφιγγες. Τις έχουν κλείσει όμως για όλους. Πως μπορούν να διαφοροποιηθούν στην προκειμένη περίπτωση;
Οι δυσκολίες είναι για όλους και δυστυχώς ο καθένας κοιτά να επιβιώσει και να περισώσει ό,τι μπορεί από την επιχείρησή του.
Είναι δεδομένο πως οι αγρότες μας δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα ότι και αυτοί για να συνεχίσουν το επάγγελμα που διάλεξαν, θα πρέπει να γίνουν επιχειρηματίες. Κάποτε τους δόθηκε η ευκαιρία και με ευθύνη δική τους και των εκάστοτε κυβερνήσεων την έχασαν.
Ίσως τώρα είναι η ώρα να γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις, να εξαλειφθούν οι διάφορες στρεβλώσεις που υπήρξαν και συνεχίζουν να υπάρχουν, να στηθεί μετά από εξαντλητικό διάλογο ένα πλάνο τουλάχιστον εικοσαετίας, ώστε σύντομα να φανούν οι καρποί της προσπάθειας.
Οφείλει και η πολιτεία από την πλευρά της αυτά που δεν στοιχίζουν σε χρήμα και δεν θα βάλουν σε κίνδυνο την πορεία της χώρας, να τα δει. Να καθίσουν κάτω και να βρουν τις καλύτερες και προσφορότερες λύσεις, προκειμένου να γίνει πραγματικότητα η πολυσυζητημένη ανάπτυξη.
Εξάλλου λόγω της μεγάλης ανεργίας δεν είναι λίγοι αυτοί που γυρίζουν στα πατρικά εδάφη για να επιβιώσουν
Ας μην πάει τούτη η ροπή χαμένη. Ας αφήσουν κατά μέρος τα ανέφικτα αιτήματα και κρατώντας ψηλά τα εφικτά, δείχνοντας ταυτόχρονα την απαραίτητη ψυχραιμία, ετοιμότητα, θέληση, πίστη και όραμα και οι δυο πλευρές να προχωρήσουν μπροστά.
Είναι σίγουρο ότι θα βγουν κερδισμένες και κατ΄ επέκταση κερδισμένη θα βγει και η χώρα μας.
«Β»