Επιστολή προς τον υπουργό Εργασίας- Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, τον υπουργό Οικονομικών, τον υφυπουργό Εργασίας ,την Διοικήτρια του ΟΑΕΕ και τους βουλευτές του Νομού, έστειλε ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Ημαθίας κ. Νικόλαος Ουσουλτζόγλου. Στην επιστολή αναφέρονται οι προτάσεις του Επιμελητηρίου για την ρύθμιση των οφειλών του ΟΑΕΕ.
Ειδικότερα στην επιστολή αναφέρονται τα εξής:
Κύριε υπουργέ,
«Λαβών απόδος άνθρωπε και λήψην πάλιν»
( Να αποδίδεις αυτό που παίρνεις, και θα ξαναπάρεις), Μένανδρος, 4ος αιώνας π.χ.
Αυτό έχουμε να ανταπαντήσουμε στην «ελκυστική» πρόταση που απευθύνει προς τους ασφαλισμένους του η διοίκηση του ΟΑΕΕ προκειμένου αυτό να ρυθμίσει τις οφειλές των ασφαλισμένων σ’ αυτό συναινώντας και ταυτίζοντας τις απόψεις μας με τα Επιμελητήρια Πειραιώς, Κοζάνης και Έβρου που προηγήθηκαν της συνεδρίασής μας και τοποθετήθηκαν επί του σχετικού θέματος. Σε μια στιγμή μάλιστα που ο ΟΑΕΕ αδυνατεί να εκπληρώσει και τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του προς τους ασφαλισμένους του. Φτάσαμε να μην μπορεί να πληρώσει τα φάρμακα των καρκινοπαθών, να αποτρέψει τον θάνατο συνανθρώπων μας, δηλαδή.
Είναι αλήθεια πως οι εκάστοτε διοικήσεις του Οργανισμού πίστευαν στις μεταρρυθμίσεις, αλλά αναφέρονταν σε διαφορετικά πολιτικά λεξιλόγια. Καθώς ο οργανισμός δεν έχει αναπτύξει συνεκτικό μοντέλο για να εξισορροπήσει μι ανταγωνιστική πρόταση μ’ ένα σύστημα πρόνοιας, ούτε μια διοίκηση που λειτουργεί ανεξάρτητα από πολιτικές κομματικών συμφερόντων, αρκείται σε συμπεριφορές που δεν προσιδιάζουν σε πολίτες –ασφαλισμένους Ευρωπαϊκής χώρας. Η σημερινή κρίση έχει επιτείνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση του οργανισμού, η παθογένεια του οποίου έχει εξαλείψει την αρχοντιά του Έλληνα αυτοαπασχολούμενου, επαγγελματία , μικρομεσαίου επιχειρηματία, την αυτονόητη δηλαδή ταύτιση της έννοιας «ασφάλιση» με την έννοια «κοινωνική οφειλή».
Η μοναδική αίσθηση που διέπει τους ασφαλισμένους εδώ και πολλά έτη και ιδιαίτερα τώρα που βιώνει ο επιχειρηματικός κόσμος πρωτόγνωρες καταστάσεις λόγω της ανεξέλεγκτης οικονομικής κρίσης, είναι ότι «είμαστε τάχα ασφαλισμένοι» ενός «δήθεν οργανισμού».
Ένας οργανισμός που ποτέ δεν έμπαινε στην λογική να ακούσει τους ασφαλισμένους του και νομιμοποιούσε την κοινωνική αδικία. Αυτό που έλειπε και τώρα καθίσταται αναγκαίο είναι η ειλικρίνεια: να τεθούν στο δημόσιο λόγο οι άτυπες παραδοχές μιας συναίνεσης. Ποιες πολιτικές από την διοίκηση ταιριάζουν στις πραγματικές μας αξίες. Εάν για παράδειγμα ήθελε ο ΟΑΕΕ ένα δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα για τους ασφαλισμένους του γιατί δεν εξοργίζονταν όταν τα άλλα ταμεία χορηγούσαν στους συμπολίτες μας σύνταξη στους ασφαλισμένους τους από τα σαράντα και τα πενήντα χρόνια τους, παρέχοντας συντάξεις που δεν αντιστοιχούσαν σε εισφορές οι οποίες πληρώθηκαν στο εργάσιμο βίο των συνταξιούχων αυτών.
Ο επιχειρηματικός κλάδος είναι ο μόνος κλάδος που με τις δικαιοπραξίες του σε όλο το εύρος του φάσματος της δραστηριότητας του, με τους κοινωνικούς του πόρους πριμοδοτεί , ενισχύει και «συνταξιοδοτεί» πολλά ταμεία (μηχανικών, δικηγόρων, ξενοδοχοϋπαλλήλων, ΕΤΑΜ-ΜΜΕ, ΟΓΑ κ.α). Και αυτό γιατί στο λεξιλόγιο του επιχειρηματία υπάρχει η λέξη «κέρδος», που στην σύγχρονη ελληνική οικονομία είναι ανήθικη και κατά συνέπεια το «επιχειρείν», είναι ποινικά κολάσιμο και κατά συνέπεια πρέπει να αποπέμπεται από κοινωνικές παροχές, ενώ ασφαλίζεται βάσει τεκμαρτού και όχι πραγματικού εισοδήματος.
Στις αναπτυγμένες κοινωνίες η συναίνεση μεταξύ Ασφαλιστικού Φορέα και ασφαλιζόμενου θα πρέπει να είναι συνειδητή, να συζητείται, να κρίνεται και να μεταφράζεται σε προγράμματα και πολιτικές κοινωνικών παροχών που συμβαδίζουν με τις αξίες της κοινωνίας. Οι επίσημοι και οι άτυποι θεσμοί να αλληλοσυμπληρώνονται, και πάνω σ΄ αυτήν την θεσμική βάση να χτίζεται αίσθημα κοινού συμφέροντος με παραγωγικές υπηρεσίες, από τις οποίες θα προκύπτει σχέση ωφέλειας κόστους, με κοινωνικά κριτήρια.
Κατόπιν όλων αυτών θεωρούμε άκαιρη, προκλητική και προσβλητική την συγκεκριμένη ρύθμιση και ταυτιζόμαστε με τις θέσεις των προαναφερθέντων επιμελητηρίων οι οποίες είναι:
– Το πάγωμα όλων των παλαιών οφειλών.
– Την καταβολή της τρέχουσας εισφοράς με τη δυνατότητα επιλογής μείωσης κατά δυο κλίμακες, όπως ισχύει.
– Τη διαγραφή της οφειλής που αφορά στα ασφάλιστρα υγείας, για όσους επαγγελματίες δεν λαμβάνουν υπηρεσίες περίθαλψης το διάστημα που δεν κατέβαλαν εισφορές.
– Την αποποινικοποίηση των οφειλών στον ΟΑΕΕ, κατά τα πρότυπα των λοιπών ασφαλιστικών ταμείων ελευθέρων επαγγελματιών (δικηγόρων- μηχανικών κλπ). Την άμεση προώθηση συμβάσεων σε γιατρούς όλων των ειδικοτήτων ώστε να παρασχεθούν αντίστοιχες με τις εισφορές υπηρεσίες ιατρικής περίθαλψης στους ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ.
– Την καταβολή συντάξεων (σε συντάξιμη ηλικία) αντίστοιχων με τα χρόνια καταβολής ασφαλιστικών εισφορών υπέρ σύνταξης.
Το Επιμελητήριο Ημαθίας όμως προτείνει να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω εάν θέλουμε όντος μια πραγματική μεταρρύθμιση στο χώρο της υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης του ΟΑΕΕ.
– Η Υγεία και η Κοινωνική Ασφάλιση να χρηματοδοτείται μέσω της γενικότερης φορολογίας και τα χρήματα να διοχετεύονται σε ένα φορέα. Η χρηματοδότηση μέσω της φορολογίας έτσι δεν θα επιβαρύνει το κόστος εργασίας στην αγορά.
– Να υπάρχει η δυνατότητα σύστασης μη κλαδικών τομέων κυρίως από ιδιωτικούς φορείς που θα λειτουργούν ανταγωνιστικά μεταξύ τους ως προς την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την σύνταξη. Έτσι η ανάπτυξη θα προέλθει από την μεταφορά πόρων από το κράτος στην ιδιωτική οικονομία, σε συνδυασμό με τα όσα διαρθρωτικά μέτρα έχει συμφωνήσει το ελληνικό κράτος, (μείωση γραφειοκρατίας, άρση ανελαστικών ρυθμίσεων στην κοινωνική ασφάλιση, κατάργηση εισφορών υπέρ ταμείων τρίτων κ.αλ) . Κυρίως όμως ο πολίτης θα μπορεί να επιλέγει βάσει των αναγκών του και βεβαίως βάσει των ασφάλιστρων και της ποιότητας των υπηρεσιών. Με την σύμπραξη των ιδιωτικών φορέων , αποποινικοποιείται η αδυναμία κάλυψης ασφαλιστικών εισφορών, αφού ως γνωστόν προβλέπονται στα περισσότερα ασφαλιστήρια συμβόλαια και αυτές οι περιπτώσεις.
Εάν υφίσταται να συνυπάρχουν τα δυο πρώτα τότε το κόστος των ασφάλιστρων να λογίζεται ως έξοδο στο σύνολο του και να αφαιρείται από το εισόδημα, ώστε να φορολογείται το καθαρό πλέον εισόδημα (μετά των ασφαλιστικών εισφορών).
– Ο ΟΑΕΕ εάν θέλει να συνεχίσει να υπάρχει και δεν ενσωματωθεί με άλλους οργανισμούς σε ενιαίο φορέα κρατικής ασφάλισης θα πρέπει να εξελιχθεί σε ένα οργανισμό διοικούμενο από ειδικούς όχι από κομματικά στελέχη που θα προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα, (μάνατζερ που θα αξιολογούνται και θα κρίνονται για ορισμένο χρονικό διάστημα με βάση την απόδοση και τα αποτελέσματά τους. Θα πρέπει δηλαδή η διοίκηση του οργανισμού να ασκεί και να δέχεται ποιοτικό έλεγχο να είναι αντιγραφειοκρατική, ευκίνητη και αντίθετη σε κομματικές παρεμβάσεις.
– Τα όποια κλαδικά ταμεία υπάρχουν να συντηρούνται αποκλειστικά από τις δικές του ασφαλιστικές εισφορές και όχι από πόρους λοιπών ασφαλιστικών ταμείων, οι συναλλαγές και οι δικαιοπραξίες των υπολοίπων κοινωνικών ομάδων.
Κλείνοντας θεωρούμε αυτονόητη την όποια συμβολή μας ζητηθεί από μέρους σας για επιμέρους εξηγήσεις καθώς και την υποβολή συμπληρωματικών προτάσεων, που θα μπορούσαν μέσα από γόνιμο διάλογο να συμβάλλουν στην ανακούφιση και στην δημιουργία αισθήματος των ασφαλιζόμενων στον ΟΑΕΕ μελών μας.
ΜΕ ΤΙΜΗ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΡΟΔ. ΟΥΣΟΥΛΤΖΟΓΛΟΥ